Carice van Houten snakt naar comedy

AMSTERDAM - Actrice Carice van Houten speelt de ene dramatische filmrol na de andere. Vanaf donderdag is ze te zien op het witte doek als Carmen, de terminaal zieke hoofdpersoon uit de boekverfilming Komt een vrouw bij de dokter. Ondertussen verwerkt ze alweer een postnatale depressie op de filmset van De gelukkige huisvrouw. "Ik ben toe aan comedy. Hoe gekker hoe beter'', vertelt Van Houten.

"Beide opnames zijn zo kort na elkaar dat er weinig tijd was om me voor de nieuwe rol op te laden'', zegt de actrice. ,,Het is altijd zwaar, altijd heftig. Vooral drama vergt veel energie, maar soms kan het ook helpen dat je moe bent. Ik hou van drama, maar op een gegeven moment raakt de bron wel een beetje op.''

Van Houten bereidde zich voor op de rol van Carmen door met kankerpatiënten te praten en behandelkamers te bezoeken. Uiteindelijk las ze ook het autobiografische boek van Kluun waar Reinout Oerlemans zijn debuutfilm op baseerde. ,,Maar uiteindelijk moet ik het allemaal uit mezelf halen. Het is mijn vak een eigen interpretatie te geven aan de rol. Ik dacht, ik moet het hart van die vrouw pakken. Het uiterlijk is niet zo belangrijk, het gaat erom een universeel verhaal te vertellen over kracht en kwetsbaarheid. Om te laten zien wat kanker met je doet'', vertelt Van Houten.

Met Kluun sprak ze daarom weinig. ,,Hij is een paar keer op de set geweest en hij heeft het me wel aangeboden hoor. Hij schreef me een hele lieve brief met een mooie foto van zijn overleden vrouw. Dat maakte het voor mij heel erg echt. Ik voelde een grote verantwoordelijkheid, maar ik heb hem niet zozeer opgezocht om het verhaal universeel te houden.''

"Zijn boek heb ik jarenlang genegeerd. Behalve dat ik niet veel tijd heb om te lezen, vind ik het moeilijk me te verdiepen in een ander verhaal als ik aan het draaien ben. Dan lukt het me gewoon niet te ontspannen door boeken te lezen of films te bekijken. Daarnaast dacht ik 'waarom moet ik lezen over een vrouw die borstkanker krijgt? Wat een verschrikkelijk onderwerp!' Tot ik het script las en erachter kwam dat het niet alleen over kanker gaat, maar ook over angst en liefde. Dat benadrukte Reinout ook heel erg in de gesprekken die ik met hem had. Dat overtuigde me wel.''

Van Houten, die in de film meestentijds kaal is, noemt achteraf de hartverscheurende afscheidsscène een van de zwaarste. Hierin neemt Carmen op haar sterfbed afscheid van haar dochtertje Luna. ,,Die scène heeft er behoorlijk ingehakt, die vond ik echt heel heftig. Dan kom je echt in een pijngebied waar ik zelf ook moeilijk uitkwam. Dan is het niet meer spelen, dan komt het heel dicht bij jezelf. Ik nam het niet mee naar huis. Soms had ik wel lichamelijk last na dagen dat ik een enorme spanning bij mezelf had aangeboord en pijn opzocht.''

Van Houten heeft bewondering voor Oerlemans die het aandurfde het boek te verfilmen. ,,Ik heb met hem gevochten en ongelooflijk gelachen, ben erg op hem gesteld geraakt. Hij heeft hoog inzet en ballen getoond. Hij ging met volle kracht vooruit en durfde het aan op zijn bek te gaan, best brutaal. Dat hij onervaren was als regisseur, daar merkte je op de set niets van. Het was alsof hij al tien films had gemaakt.''